هرگاه خداوند، بنده ای از امّتم را دوست بدارد، محبّتش را در دل های برگزیدگانش، در جان های فرشتگانش و ساکنان عرشش می افکند، تا دوستش بدارند . به حقیقتْ چنین کسی، دوستدار خدا است . خوشا به حالش! و اورا در روز قیامتْ نزد خداوند، حقّ شفاعت است . [.رسول خدا صلی الله علیه و آله]
مشخصات مدیروبلاگ
 
خاتون[3]

خبر مایه
لوگوی دوستان
 



تو کُجایی سُهراب؟


آب را گِل کردند...


چشم ها را بستند و چه
با دل کردند
!


وای!سهراب!کُجایی آخَر؟


خون به چشمانِ شقایق
کردند
...


تو کُجایی سهراب؟


که همین نزدیکی عشق را
دار زدند
!


همه جا سایه ی دیوار
زدند
...


اِی سُهراب کجایی که
بیبنی حالا دلِ خوش مِثقالی است
!


دِل خوش سیری چَند؟


صَبر کُن سُهراب...!


قایقت جا دارد؟؟


منم از همهمه ی داغِ
زمین بیزارم
...



فریادی... ودیگر هیچ