خدای سبحان در آیه 157 سوره اعراف چنین فرموده است: «الذین یتبعون الرسول النبی الامی الذی یجدونه مکتوبا عندهم فی التوراة و الانجیل یامرهم بالمعروف و ینهاهم عن المنکر... .»
از این آیه شریفه استفاده میشود که اهل کتاب در عصر نزول قرآن، بشارت به حضرت رسول اکرمصلی الله علیه وآله را در کتابهای خود مییافتهاند. همچنین بر اساس آیه سوره مبارکه صف، حضرت عیسیعلیه السلام خود را مبشر پیامبری به نام «احمد» میداند:
«و اذ قال عیسی بن مریم یا بنیاسرائیل انی رسول الله الیکم مصدقا لما بین یدی من التوراة و مبشرا برسول یاتی من بعدی اسمه احمد فلما جاءهم بالبینات قالوا هذا سحر مبین.» (صف: 6)
این آیات و نظایر آن ما را از مراجعه به تورات و انجیل موجود بینیاز میسازد. گذشته از آن، کسی که اندک آشنایی با عهدین موجود داشته باشد به یقین میداند که این کتب اندک شباهتی با تورات و انجیل مورد نظر قرآن ندارند، حتی ترکیب و صورت محرفی از آنها نیز نمیتوانند باشند. عهدین موجود «سیره مانندی» بیش نیستند که در طول قرنهای متمادی، نویسندگان بسیاری آنها را به رشته تحریر در آوردهاند. بنابراین، جستجو از بشارتهای قرآنی در این کتابها اساسا خطاست. با وجود این، شواهد و قراینی در آنها وجود دارد که به خوبی، بر پیامبر اکرمصلی الله علیه وآله قابل تطبیق است. این شواهد و قراین هم در عهد عتیق و هم در عهد جدید قابل پیگیری است.
